Koń ardeński

Opis

Konie ardeńskie to przedstawiciele jednej z najstarszych ras końskich w Europie. Szczególnie popularne są w rejonie Ardenów we Francji i Belgii. Ewolucja tego konia nastąpiła na początku XIX wieku, kiedy skrzyżowano go z arabami, perszeronami oraz końmi bulońskimi. iezwykle surowy klimat, w jakim się wychowywały sprawił, że konie te są niezwykle odporne i dzielne, idealnie nadają się do prac pociągowych. Umożliwia to także ich łagodny temperament.

Wygląd

Konie ardeńskie nie należą do wysokich koni, przeciętnie osiągają wzrost od 150 do 160 cm. Głowa konia ardeńskiego jest przede wszystkim niska, z płaskim czołem i wypukłymi oczami. Szyja, co niezwykłe u tak masywnego konia, jest dosyć długa, ale masywna. Maść tej rasy jest bardzo różna – od karodereszowatego, kasztanowo dereszowatego, po ciemnokasztanowe i gniade. Koń ten jest nie tylko masywny, ale i silny, na co wpływają zwarta budowa, krótki grzbiet i silnie umięśnione lędźwia. Rasa ardeńska wyróżnia się też wyjątkowo mocnymi kośćmi. Kopyta co prawda nie są duże, ale za to mocne i kształtne. Krótkie i mocne są wreszcie kończyny.

Pochodzenie i użytkowanie

Ten ciężki koń pociągowy był hodowany przez setki lat w rejonie Ardenów, na granicy francusko-belgijskiej. Pochodzi prawdopodobnie od średniowiecznych wojennych koni używanych w bitwach. W IXI wieku wykształciły się dwa typy ardenów - masywne, użyteczne w rolnictwie oraz typ o lżejszej budowie ciała.

Ardeny nie są już tak wykorzystywane w rolnictwie jak kiedyś, ale ich łagodny charakter dalej przysparza im zwolenników, szczególnie podczas festynów.